Kościół św. Barbary w Bielsku-Białej – zabytkowy kościół katolicki powstały w 1690 r. i jest przykładem dawnego wiejskiego budownictwa sakralnego w stylu śląsko-małopolskim. Kościół znajduje się w dzielnicy Mikuszowice Krakowskie.
Kościół ten składa się z małej, prawie kwadratowej nawy, sześciobocznego prezbiterium i zakrystii od strony wschodniej o konstrukcji zrębowej, oszalowanej. Świątynia jest pokryta spadzistym, dwuczęściowym dachem gontowym i otoczona zamkniętymi sobotami. Okna znajdują się tylko od zachodniej strony (w przeciwieństwie do tradycyjnego układu południowego).
Drewniana, przysadzista wieża powstała w 1851 r., a dwadzieścia lat później została podwyższona przez dodanie pozornej izbicy i baniastego hełmu z niewielką galerią i iglicą. Dzwonnica mająca lekko nachylone ściany i łącząca się z nawą od północy ma konstrukcję słupową.
Nad wejściem bocznym we wnęce znajduje się obraz św. Barbary z charakterystycznymi atrybutami ikonograficznymi: wieżą, w której była więziona przez ojca oraz mieczem, którym została ścięta. Do kościoła przylega stary cmentarz z połowy XVIII w. z belkowym ogrodzeniem z 1748 r., na którym znajduje się kamienny krucyfiks oraz kilka polskich nagrobków z XIX wieku, m.in. rodziny Międzybrodzkich.
Barokowy ołtarz główny pochodzi z XVIII w. Znajdują się w nim, poza tryptykiem ołtarzowym, obrazy przedstawiające św. Katarzynę, św. Wojciecha i św. Stanisława, pozłacane rokokowe tabernakulum z kościoła w Wilkowicach, a także dwie barokowe figury ewangelistów – św. Łukasza i św. Jana.
źródło: Wikipedia